Krawężniki betonowe służą do wydzielania powierzchni uczęszczanych przez samochody, a także do utwardzenia ich krawędzi. Należy utworzyć opór przy pomocy krawężnika, w ten sposób uniknie się zniszczenia krawędzi jezdni przy obciążeniu ruchem ulicznym. Ułożone krawężniki utworzą właściwy poziom do dalszej rozbudowy powierzchni ruchu ulicznego.
Przed wykonaniem warstwy podsypkowej i nawierzchni z betonowej kostki brukowej powinno się zapewnić opór w postaci krawężnika, obrzeża lub innego opornika. W związku z czym wykonuje się wykop odpowiedniej głębokości, a jego dno wyrównuje się i ubija zagęszczarką stopową. Głębokość wykopu pod ww. oporniki ustala się biorąc pod uwagę następujące warstwy:
– piaskowa warstwa odsączająca o grubości 5 cm,
– podkrawężnikowa ława betonowa z chudego betonu klasy B 10 lub B 15 o wysokości 10 cm lub 20 cm,
– ewentualna podsypka cementowo–piaskowa 1:4 o grubości warstwy ok. 3 cm,
– wysokość użytych oporników.
Układanie krawężników z betonu:
– Podbudowa musi przebiegać płasko i równolegle z zaplanowanym poziomem utwardzania.
– Układanie krawężników betonowych musi następować, w taki sposób, aby podbudowa powierzchni musi była obciążona równomiernie.
– Nawierzchnie przeznaczone do utwardzenia krawężnikami muszą być przed ich ułożeniem zwilżone wodą.
Krawężniki należy układać na betonowej ławie podkrawężnikowej, przy czym opór powinien mieć grubość 10 cm na wysokości nie mniejszej niż 15 cm.
Szerokość ławy podkrawężnikowej zależna jest od szerokości zastosowanych krawężników, przy czym należy uwzględnić dodatek na szerokość oporu i szerokość zastosowanych elementów przykrawężnikowych (np. korytka ściekowego). Krawężniki należy układać zachowując między nimi fugi o szerokości ok. 0,3 cm. Fugi między obrzeżami lub innymi opornikami (np. palisady) nie wymagają wypełnienia.
Uwaga:
Wypełnianie zaprawą cementową spoin pomiędzy krawężnikami powoduje występowanie niekorzystnego mechanizmu. W takiej sytuacji krawężniki współpracują ze sobą tak jakby odstępów pomiędzy nimi nie było wcale, a więc istnieje niebezpieczeństwo powstawania odprysków powierzchni przylicowych. Naprężenia termiczne i/lub nierównomierne osiadanie elementów mogą powodować powstawanie sił ścinających, których nie są w stanie przenieść najtwardsze nawet materiały (zjawisko to obserwowane jest nawet na krawężnikach granitowych). Dlatego też stanowczo odradzamy stosowanie tego typu rozwiązań.
Jeżeli przylegająca do krawężnika, obrzeża lub innego opornika powierzchnia będzie układana z betonowej kostki brukowej na podsypce piaskowej, wówczas szczeliny dylatacyjne od strony kostki brukowej muszą być wypełnione przynajmniej do wysokości powierzchni kostki.
Przeciwdziała to wymywaniu piasku z podsypki oraz szczelin dylatacyjnych ułożonej powierzchni.
Przy układaniu krawężników na łukach o promieniu do 12 m należy stosować krawężniki łukowe (zewnętrzne lub wewnętrzne), natomiast przy łukach o promieniu powyżej 12 m można stosować krawężniki łukowe lub proste o długości 50 cm. Na wjazdach, przejściach dla pieszych, należy stosować krawężniki skośne (lewy i prawy) oraz najazdowe/trapezowe.